rashidmuhmmand

دعاشق خاطر له غيرو پاکيزه وى
ددرياب په مخکښې نۀ وى نجاست

لکه ونه مستقيم په خپل مکان يم
کۀ خزان راباندې راشى کۀ بهار

چې له څنګه مې دلبر په لاس کښې جام دے
نن اورنګ دزمانې زما غلام دے

زۀ عاشق يم سروکار مې دے له عشقه
نۀ خليل نۀ داؤدزے يم، نۀ مومند

خوند هغه بهار کړه چې وى زړۀ کښې د خزان غم
وچوه هغه زړۀ چې پکښې نۀ وى د جانان غم

سل ځله که اوکړې د کعبې نه طوافونه
خر د مسيحا به د حاجيانو قرين نه شي 

په دارو که د نيزې زخم رغيږي
روغ به نه شي په دارو زخم د ژبې

په سرو شونډو کښې اور دے هم اوبۀ دي
دواړه زېست که په يو ځائې کې به جداله