WladzaRad1917

Władza Rad jest portalem marksistowskim o charakterze teoretyczno-informacyjnym.

Cała władza w ręce rad! -- to jedno z haseł Rewolucji Październikowej. Rady robotnicze, powstające m.in. w Rosji w latach 1905 i 1917, w Polsce w latach 1918-1919, w rewolucyjnej Hiszpanii czasów wojny domowej, czy w Chile na początku lat 70. XX w. są formą demokracji bezpośredniej i stanowią konieczną podstawę nowego systemu, w którym klasa robotnicza zdobywa realny wpływ na gospodarkę, sprawiedliwiej rozdzielającego owoce pracy niż panujący obecnie kapitalizm.

Jesteśmy komunistami. Za swój nadrzędny cel polityczny stawiamy obalenie opartego na wyzysku systemu kapitalistycznego i wprowadzenie socjalizmu. Nie mamy najmniejszych złudzeń co do możliwości „dostosowania" systemu kapitalistycznego do potrzeb klasy robotniczej.

Socjalizm rozumiemy jako system, w którym społeczeństwo poza możliwością wyboru władz i uczestnictwa w nich posiada przede wszystkim realną kontrolę nad środkami produkcji, gdzie gospodarka nastawiona jest na zaspokajanie ludzkich potrzeb a nie na maksymalizowanie zysku. W dalszej perspektywie możliwe będzie powstanie bezklasowego, a co za tym idzie bezpaństwowego społeczeństwa komunistycznego, w którym znikną wszelkie bariery ograniczające rozwój zarówno jednostek jak i grup społecznych.

Kierując się materializmem historycznym, uważamy, że to nie wybitne jednostki, ale walka klas ma główny wpływ na przebieg procesów dziejowych. Odwołujemy się do teoretycznego dorobku Marksa, Engelsa, Lenina i Trockiego oraz doświadczeń ruchu robotniczego takich jak m.in. Komuna Paryska, „Wielki Proletariat", Rewolucja Październikowa i Lewicowa Opozycja po roku 1923, czy antyimperialistyczne i antykapitalistyczne ruchy Ameryki Łacińskiej.

Minęło dwadzieścia lat od upadku państw tzw. „demokracji ludowej". Skala tego zjawiska była tak miażdżąca, że w związku z nim można było usłyszeć takie określenia jak „koniec historii", „upadek komunizmu". Światowy ruch robotniczy znalazł się w defensywie gdy zewsząd ogłaszano śmierć marksizmu, utożsamiając go jednoznacznie z panującą ideologią krajów „realnego socjalizmu". Nie był to jednak żaden koniec historii ani „komunistycznej utopii" a jedynie kontrrewolucja dokonana z inicjatywy i w interesie panującej warstwy określanej mianem „czerwonej burżuazji" lub „biurokracji stalinowskiej". Restauracja kapitalizmu przeprowadzona w latach 1989-91 dokonała się bowiem od wewnątrz - przez uwłaszczenie nomenklatury, pasożytniczej kasty oderwa