Meraklı Manyak

Hüznün çırpınarak körfezden yükseldiği,
İzmir’in üzerine çökmüş isyanım ben. 
Yüksek duvarlar ardında sayısız insan yaşar içimde.
Hepsini tanırım. Hiç birini tanımam.
Onlar için sadece bir semt’im ben.
Sevdaları yüreğinde, umutları cebinde, özde dostluklarıyla, Düşlerini bulut beyazladığında sakladıkları bir semt.
Tere bulanan öfkenin sokaklarında kol gezdiği,
Ölümün bile karşı duramayacağı dostluğun zamane tanığı,
İzmir’in üvey evladı, öteki çocuğuyum ben.
Ben kim miyim? Sen hala bilmezsin ama, benim adım Gültepe!